vrijdag 31 maart 2023

Proefschriften

 Proefschriften

Verdronken ben ik
in mijn slaaf.
Ze wekt me ‘s ochtends
met verplichte dagen
als gapend open ramen
en prompt vergeet ik dromen
die daglicht zochten.

Training, discipline, agenda,
conditie op maat en schema
en alles verdomd op tijd.
Weer nieuwe woorden,
noteer.

Een mond om me heen,
mijn directe chef
en zijn gevolgen opgesomd,
met ook de overige verhoudingen
relatief van geen belang,

stellen we vast.
Leg vast.

In een bibliotheek
is het beter schuilen
dan in een begraafplaats,
bepaal ik.
Dat is wat ervan komt.
Ik word mijn slaaf,
afgestompt,
breng verslagen uit
en dicteer veranderingen.

Ik blijf jaarlijks promoveren
tot het geen nut meer heeft.
Sluit af.

zaterdag 25 maart 2023

Slaapverbod

 Slaapverbod

Ik kap weg
wat niet op me lijkt
daar in de spiegel
en wacht tot de luchtvloot
tot bedaren komt
binnen die norm
en aanmeert.

Elke oorlog
kent alleen verliezers.
Ik help mezelf uniform
uit de knoop.
Tot veel verder
(en niet tot hier) reiken
alle mogelijke ochtenden
en ja, let op,
blijf wakker,
ik kan vliegen.

Ik hang in de busstrop
tot mijn halte
bij de douane
in een groepsballet
voor forensen met veel herrie
zonder muziek en vorm
en dan nodigt zelfs het front
uit.

Val aan, dromer.

donderdag 9 maart 2023

Extra borging tegen een koude wind

 Extra borging tegen een koude wind

Achter de horizon vermoed ik
een wankele morgen.
Nog altijd komen en gaan treinen
niet op tijd.
Tijd lijkt relatief.


Stations lopen vol reizigers.
Er is onenigheid
over de beschikbare ruimte.
Niets beïnvloedt hun gedrag.
Bestemmingen verwijderen zich
en er kwam ook meer haast en
minder tijd.
Tijd bleek relatief.


Elke glimlach valt dood
op betonnen afstanden en ik
leer en volg de gebarentaal.
Wij zoeken warmte.
Tussen jou en mij in
ligt ons reisdoel en hebben we
alle tijd.
Tijd blijft relatief.


Bladeren vallen in
een koude wind vandaag.
Niets is vanzelf – ik ben
een gevolg van onbekende oorzaken
en kan extra borging gebruiken.


Zoals je hand.