Beladen
Dit ben ik nog steeds,
achter het masker van MS,
Mijn Schaduw.
Jong was ik, een boom
met buigzame twijgen.
Ik kon nog alle kanten uit,
en groeien, de hemel in,
onbeladen en onzorgvuldig.
Een doktersconsult
brak een tak af,
en jarenlang kon ik alleen
het bloeden stelpen,
omgroeien, sluiten,
de wond verzorgen,
en betastte ik de nieuwe grens.
Ik borg op.
Geladen in laden huist,
vastgelegd, vandaag,
en alle mogelijke morgens.
Kijk maar, open mij,
blijvend onschuldig.
Hier in mij
bewaar ik die jeugd,
alle hoop en verwachtingen.
Ongeschonden, nog altijd kloppend
en ongeduldig.
Nog dagelijks groei ik,
boeiender, beladener dan ooit.
Meer littekens volgden
en zullen volgen.
Ik ben niet mijn schaduw,
en zeker een MenS.
Gelegenheidsgedicht bij de presentatie
van het boek MS-Ontbloot, februari 2016.
