Tafelleed

Tafelleed

De aarde draait
rond, behoedzaam,
om niemand voortijdig
te wekken.
De kleuter in mij
speelt gewoon door.

"Een rugzak
is alleen zwaar
op je schouders",
hoor ik haar zeggen
los
aan een tafel achter mij.
Ik trek de riem strakker.
"Je houdt dat gevoel vast."

Ik schud de pot
bosbessenjam om en om.

Zij klauterde
uit de laadruimte
van de grenzeloze combine,
een stukje opwarming
van de planeet
dat bij mij kwam wonen.

Midden in de nacht
drupt een klonter jam
los
van de deksel in de pot
in de donkere koelkast.
Onbetaalbaar.

De kleuter in mij
ligt nog jaren wakker.