De wereld buiten
De stormvloed van de oorlog
liet verminkte en invalide
mannen achterop
in de leegte van de wederopbouw.
In moeders eerste rolstoel,
zwart gemoffeld en opgelapte
rubberen wielen,
knikkebolde zij over dorpsstraten
en langs cafépleinen,
volle terrassen en haastige
dagblinde obers,
waar dronken christenen haar bespuugden
en bier over haar goten
zoals hun naamgever onder zijn kruis
toenmaals overkwam,
en een straathond in haar schoenen beet.
De wereld sloot haar buiten
in de afbraak van ongerijmde
kudde-instincten.
Al hun gelederen sloten zich.
Waarover je niet kunt zwijgen
moet je schrijven.
