Angst, de wolf
Het was angst
die ons bijeen bracht,
een niet omschreven pijn,
namen, herinneringen.
Het is angst
die ons bijeen houdt.
Eenzaamheid,
buiten wachtend
zodra je je deur opent,
hongerige wolf.
We zijn vondelingen
op de ochtenddrempel.
Sluit je ogen,
de nacht ademt traag,
de dag slaapt.
Ook al stierf ik morgen,
ik zou hebben geleefd
met jou bij me.
Hoor het huilen
buiten. Het gaat
niet weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten