Amsterdams souvenir
In brons mist de Nachtwacht
vuurkracht in de menigte.
De kudde rondvaartboten
wrikt in de gracht,
biggen aan de zeug.
Een struikgewas
van besmette fietsen
wil mij aanraken.
Weinig slaap.
Een lichte aardbeving
alsof de dijken even
de schouders schudden
en je bent wakker.
Waren het wekdromen, of
meeuwen aan het venster.
Vertragingen, omleidingen,
de trein retour versnelt en wist.
De ziekte van routine keert terug
en wist nog meer.
Als de uiterwaarden
de overstromingen,
het litteken de peuk,
vind ik terug
wat ik niet verloor.
Veel is het niet. Maar toch,
je neemt het mee,
straatvuil onder zolen,
schimmels in treinwagons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten