Aan de beleidsmakers
Ik weet niet
of u wel bestaat,
vanuit dit uitzichtloos
appartement hier in het centrum
van uw financiële dromen
en onze existentiële wanhoop.
Buurman bloedde drie dagen
onder aan de wenteltrap
en de diepgelovige huisarts
weigert hem voorgoed te helpen.
Er is geen enkel bed vrij
in heel de booming regio.
U denkt in dode kostenplaatjes
en ontkent ons bestaan,
wij die nu de hulp behoeven
waarvoor wij levenslang betaalden.
U zit op uw vermogen, uw
groeiend inkomen en dik pensioen
en plant uw volgende vakanties
ongerept ver van ons hier.
Vanuit onze zwerende miserie
gun ik, wens ik ook u deze trage
aftakeling, uitblijvende zorg
en overbelaste verpleging.
Blijf uit onze wijk
met uw verdeel en heers
verkiezingsvirus.
Hier regent het dagelijks en
wij raken liever niet besmet
met uw altijd zonnige
rampzalige
neoliberale
hebzucht.
