Kasteel
Klimoplangs de muren van het kasteel.
Verlo-
ren mensen zitten in me en praten niet.
Alles
is al gezegd. Woorden vertraagden
tot gebaren en houdingen, de muren dichtbij.
Ik staar
als een standbeeld over de vallei
vanuit een halfverscholen venster.
Honger
doet me de vleugels uitslaan
en afdalen naar waar ik niemand ken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten