Halverkeer
Ik hoop op draaideuren,
dan kan ik me nog bedenken
en terugkeren.
Ik wil uitstellen
tot het niet anders kan.
In de hal pingelt
een pianist
hinderlijk door de muzak heen,
en blijft herhalen.
Bloembakken en zitbanken
kunnen de betonnen pilaren
niet verhullen.
In een onlosmakelijke rolstoel
met dwingende echtgenoot
die nóg een cappuccino
altijd afraadt:
‟U bent mijn moeder niet!”
‟Nee, ik ben uw chauffeur.”
En ik herken haar
wederkerig
in dit halverkeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten