Morgen vleugels
Er is geen horizon. Wel een vluchtige
mogelijkheid, stilzwijgend, gewetenloos,
zonder belangstelling voor wie
je denkt te zijn. Meer niet, soldaat.
Betaal de overtocht en laat je bedriegen.
Je wapens nutteloos zodra je nadenkt.
Vreemd hoe je in dit bestemmingsland
zovelen denkt te herkennen,
alsof herinneringen je volgen
en tot die gezichten incarneren.
Geen herhaalde ontsnapping, eerder een
voortgezette reis, op verre muziek
die je hoort, een vluchtige windvlaag
onder je veren.
Als je morgen zou ontwaken
met vleugels, zou je dan weten
hoe te vliegen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten