De slaap voorbij
Vannacht was weer zo'n nacht
dat ik dacht aan de dood,
of de dood aan mij, kan ook.
Dan verzin ik gesprekken
met denkbeeldige vreemden,
eerder overledenen, of alleen gezichten
en dat helpt niet.
Het is eerder of ik een reis voorbereid
en uitstippel, waar te parkeren,
hoeveel het kost met de trein of de auto.
Pas als ik me voorstel
dat ik ga en hoe
mijn lief en kinderen
daarmee omgaan
komen de zorgen en emoties.
Wat moet ik nog regelen,
het huis, wat laat ik na
en dan pas kan ik weer slapen
en ontwaken, dan pas
is het weer voor mij
voorbij.
