De kinderen
Ik liet mijn kinderen na
aan de gaarkeuken achter de hangars,
bevrijdde bomen van mensen
en begon een nieuw vaderland
waar niemand me kende
en een onverwachte naam
ter plaatse werd verzonnen.
Nog hoor ik kinderen zingen
achter de bombardementen
en hun stemmen zoeken elkaar
en mij, hier op dit kantoor
in de wachtrij voor registratie
waar ik bomen verzin om nooit meer
te hoeven schuilen.
'Droom van mij'
zingen ze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten