Verwarrend
"Ik ben iedereen", zegt ze.
Daar trap ik niet in.
"De muziek verwart me."
Allicht, alles verwart.
Ik lees haar voorschriften
en daal af,
met de hand op het zwaard.
Het altaar wacht in de zon,
woorden laten sporen na.
"Waar ben je?"
In je, als een worm,
en ik scheur me naar buiten
in je slaap.
Ik verwoord verwarring.
"Laat me niet alleen."
Ik doe niet anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten