Ik moet gaan

Ik moet gaan

Ik moet gaan

Buiten
damp van paardenmest
in ochtendmist,
draaiende motoren,
een huilend kind,
en iemand roept mijn naam:
ik moet gaan.

Liever bleef ik hier,
dat zou ook verstandiger zijn.
Ik heb wortels in deze grond
en iedereen kent mijn naam,
maar ik moet gaan.

Meeuwen krijsen.
Ik hoor een golfslag
niet ver van deze herberg,
waar ik achter de kachel
cognac naar binnen sla.
Geduldig wacht de oceaan,
vloed en eb wissen namen:
ik moet echt gaan.

Gaan met de zon
zonder na te denken
of te letten op hoe ik me voel,
de wereld rond,
verder en terug.
Niet de zon vertrekt,
de aarde wentelt.
Ik moet nu gaan.