Trotse adelaar
De trotse adelaar is reeds te lang, paard, neer-
getrapt geweest. Het beest vreest niet langer,
is niet langer banger dan een
mensenkind bij nacht.
De zwarte goudvogel grijnst schuchter
en veinst nuchterheid.
Moe van het nagekeken worden,
maar wat is nog puur,
Antonio.
Zacht,
zwart als het niets,
moeilijk volharden in onmogelijke houdingen.
Ik vrees dat dit het einde zijn moet.
Geef het beest gewoon genoeg te vreten,
of een pocketboek,
of pornoplaatjes, dan is ie wel stil.
Ja hoor hij heeft gelijk.
We hebben allemaal gelijk,
zijn allemaal goed,
met ieder zijn privé waarheidje.
Doe je ogen maar dicht
al zie je dan de zon nog steeds.
Zomer 1968
Geen opmerkingen:
Een reactie posten