Nuchter
Hoe kon ik
nuchter blijven
terwijl zij me glas na glas
de wijn van haar lach schonk,
ik dronk,
en bleef drinken?
Hoe kon ik
afstand houden
als ik haar telkens opnieuw
in mijn hart vond,
ongekend?
Ik herinner me
haar ogen,
het landschap
wat daar lag
en ik daar zag.
Waar ik nu ben
herken ik niet.
Dezelfde zon
komt dagelijks op,
maar mijn ontwaken
is telkens anders,
blijft vreemd,
en telt niet.
Hoe kon ik
zo blind blijven
in dit licht?
Niets beweegt zonder pijn.
Zowel aarde
als zon bewegen
en ik sta stil,
te nuchter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten