Wat zal zijn

Wat zal zijn

Wat zal zijn, zal zijn.
De frituur is OPEN,
van buiten gezien.
Hij is naar zijn werk,
zegt hij elke dag.
Kijk me recht aan
als je liegt
alsjeblieft.

De aarde draait door,
kantelt onder andere sterren.
Wat zal het zijn,
vraagt de bediening.
Ik neem nog
een versterking.
Ik blijf je moeder niet,
huilde mijn moeder.

We zagen wat was,
zien wat er niet is
en we zien wel wat ervan komt.

De avondfile nadert
naamloos en volledig
en elke passagier stapt op tijd uit
bij de ingesleten halte.

Ik weet niet waar je was
maar het was niet waar je zei,
kijk me recht aan
als je liegt
alsjeblieft.

Je noemt mij
een vrouw met een beperking
als ik er niet bij ben,
in de kroeg, tegen je collega's.
Je blanke koningin-maagd
gedwongen preuts,
je oudedagsvoorziening.
Zelfs mijn achternaam
werd opgedrongen.
Ik ben nog steeds je moeder niet.

Ik swiffer het niet weg,
dreft helpt maar even
en stof blijf terugkeren.
Ik verzorg de planten en dieren,
want die liegen niet.
Elke dag.
Wat zal zijn, zal zijn.

De frituur is GESLOTEN,
van binnenuit gezien.
Ik weet hoe je te werk ging,
je hebt me bestolen.
Wat zal komen zal zijn.
En sluit de deur
achter je,
ver achter je,
alsjeblieft.

(Doris Mary Ann Kappelhoff, 1922 - 2019)