Onrustgeving

 Onrustgeving

Afgezien van mededogen
en barmhartigheid,
empathie zelfs,
is begrip mogelijk?

Verschroeide zielen
smeulen na.
Zerken verbrokkelen
gebeitelde namen.
Er vallen diepe gaten
in schrijnend ontbreken.
Verlaten woorden
worden geblakerd
door de waarheid
die op afstand, als de zon,
voorbij raasde.

Het verblindt,
woelt, schreeuwt
en houdt niet op:
onrust bezit
en beheerst.
Iedereen afgezonderd,
niemand uitgezonderd.

En ja,
begrip is mogelijk.
Wij zijn allen
stuk voor stuk
nabestaanden.

Ontvangstruimte

Ontvangstruimte

Haar haren
geuren naar aaien
en haar hal en zithoek
naar gemalen koffie
en troostkoek.

Je groeit
onder haar blik
en luisteren.
Je ontwart een storm
en wilt al terugkeren
nog voor je vertrekt.

Alsof je koud
terugglijdt in je moeder
en opwarmt.

Moed moet

Moed moet

Ja, ik heb moed,

gelijmd uit scherven,

breekbaar maar ervaren,

want ‘Moed moet’,

waarschuwen hulpverleners,

zorgzaam onverwacht.

Tussen die andere vluchtelingen

schuilend onder lekkend tentzeil

en bestormde hemels,

herinnert huilende honger

aan mijn horizon,

die nog geen wonder bracht.

Wij schuiven bijeen

rond een stervend kampvuur

en vergaren onze moed,

want ‘Moed moet’,

zingt elke poliep politicus

die hier niet overnacht.

Op de teller

 Op de teller

Mag ik toch hopen dat de tijd sneller gaat
Zuchtte de voortvluchtige desperado
Na wat er totaal al op de teller staat

Zoals de gelovige de hel verstaat
Een tollend vuur, een duurzame tornado
Mag ik toch hopen dat de tijd sneller gaat

Als de telefoon van een beller gaat
En doneert, zing ik do re mi sol la do
Na wat er totaal al op de teller staat

Het Higgs-partikel in de versneller staat
Vast als pit centraal in een avocado
Mag ik toch hopen dat de tijd sneller gaat

Voor goud arriveerde Cortez wel te laat
Desafinado op jacht naar Eldorado
Na wat er totaal al op de teller staat

Vindt de wanhopige doemvoorspeller baat
Bij ervaren raad van een pensionado
Mag ik toch hopen dat de tijd sneller gaat
Na wat er totaal al op de teller staat