Achteloos door mijn adem
Ze loopt als een ochtend
door mijn ontwaken.
Kilte siddert bitter van woede
en de vleugels van haar paard
razen wreed.
De dageraad een slenterende wandelaar.
"Leen me ‘n tientje
en ik zal ‘ns wat laten zien",
zeg ik,
en ze lacht op dagen afstand.
Ze loopt achteloos door mijn adem
en ik struikel achter haar aan,
om niet te verdwalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten