Onzalig
De bomen
langs de landweg
herhalen zichzelf
in dalend zonlicht.
Het treinspoor
leidt dwars door
bijbelgordel
en polioregio
maar ik voel niets
veranderen.
Ik voel het niets
stremmen en zuigen
maar ik kan blijven zitten
tot in het noorden:
een nauwsluitende,
onbegonnen reis.
Het hellevuur
zal je tranen drogen,
dichter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten