Nasleep
Een kleffe zomernacht.
Onderuit in onvrede op de bank,
mateloos hondengeblaf ver weg
in de straat. Barbecuerook
wordt een spreeuwenzwerm
wordt een wolk, verwaait en negeert.
Een wiegende boomschaduw,
een zeurende hommel op de hor,
wolken over sterrenlicht.
Slachtoffers en vluchtelingen
op het dagnieuws, achteraf.
Ik open sissende blikken bier.
Een lusteloze president
droomt van een stabiele wereldorde,
een stationaire filosofie,
de rigor mortis van de macht.
Hete lucht regeert.
Weer ontkent de volksgeest op commando
gefabriceerde, openlijke leugens.
De zomer versuft met fata morgana's
op toegangswegen, waarover helden
nooit zullen thuiskomen, hier
waar ik wegduik, door geblaf
en wanorde achtervolgd en verteerd.
(Uit: Zomer, zinderende gedichten, Stichting Spleen,
Amsterdam 2017, redacteur Kees Godefrooij)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten