In de vitrine
Strak verpakt,
kort samengevat,
een tuit toffees
in polkadot jurk
en stilettohoeven,
in het ijshart wacht
een dolk. Zij verrijkt hem.
Geen fee maar trofee
om te tooien.
Hij wint prijzen
en mediadekking,
zij doet er niet toe.
Botox siddert,
zwelt op, parfum verhult
een verdord lijf. Geringde
duif, ornamenteel franje,
exclusieve nestversiering
van een roofekster,
inclusief kinderen
in glazen kooien.
Hij heeft geld
en daarom vrienden,
zij doet er niet toe.
Maak met die kennis
geen stennis, negeer
het morrend voetvolk. Laat
niets je hart ontdooien.
Hij zal vaker thuiskomen,
herhaalt hij.
Het is niet
de hoogte die hij vreest,
noch het stijgen,
maar de diepte en de val.
Zij duikt weg
en ontwijkt hem.
