Wij staan niet alleen
Ik kom zonder wapens vanavond
en liet mijn harnas achter.
Aan de overkant,
om ons heen en in ons
staan zij die niet
op ons wachten of
nog iets verwachten.
Zij lieten ons los.
Het vergeten als regen
kan niet alle verleden,
zonden en lijden wegspoelen.
Laat en laag zonlicht
door glas in lood
kleurt herinneringen
aan zij die gingen,
de lach, de streling.
Zij rusten onder ons,
ingetogen mos.
Ik vind woorden en hoor
een zwijgend koor op afstand
dat altijd gelijk heeft
door afwezigheid,
dat ons niet alleen laat
en voorgaat,
hier vanavond en later,
een omarmend, meegaand bos.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten