Inkeer
Op weg naar
wat een bezoek
had moeten worden.
Toch maar de strop om,
huissleutels, credit card,
parkeerbon bij de slagboom.
De vertragende keuze voor een lift,
bedden op wielen en rollators met
ongewenste verbindingen
omsingelden mij
waar ik stopte en stilstond
voor koffie met slagroom.
Het gezwel
had haar blik bereikt
en zij kwam tot inkeer,
naar binnen,
ergens daarbinnen.
Zij had al afscheid genomen.
Er hing wel degelijk een kalender
bij de receptie.
Het bleek half vijf en
buiten werden bloemen verkocht.
Tussen alles
wat niet meer werkte
stond ik even op een vlakte
in een dagdroom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten