Een oude kennis

Een oude kennis

Zijn vleugels fladderden
tegen de tralies
toen de kooi werd geopend
en hij rukte zich los,
rende
rende weg
rende langs de natte straten van de stad.
Ik waarschuwde hem
niet onder een wagen te lopen
niet onder -
hij steeg op en vloog weg.

Dit alles gebeurde in een zuidelijk dorpje.

Ik hoorde jarenlang niets van hem
en juist vandaag zag ik hem weer.
Hij had
hij had zijn
hij had zijn eigen verzameling kooien
in een bestelwagen.

Ik aarzelde niet,
ik stak,
ik stak hem,
ik stak hem opnieuw
met de zilveren dolk
die ik op een kermis won, jaren geleden.

Hij stierf, met klapperende vleugels.

Ik opende al zijn kooien,
en lange tijd
keek ik de opstijgende vluchtelingen na.
Ik stond daar nog steeds
toen de politie me kwam arresteren.

(zonder opgave van redenen
geweigerd voor schoolkrant 'De Ark',
Newman HBS, Breda, voorjaar 1966.)