Lengende dagen
Brede stranden,
geelverschroeide palmen,
groene rivier onder een brug,
graanvelden doordrenkt met regens.
Het zomers slapende huis.
Dagen waarvan ik hield
en die ik verloor, lengende
dagen die als kinderen
mijn armen ontgroeiden.
Dat was het,
er volgde geen herkansing.
In hun jeugd deed ik wat ik kon
om te behagen, te veranderen,
me aan te passen aan getijden.
Een lange, wederkerige les,
elke zomervakantie, de branding,
de eindeloosheid waarin
wij ons stortten.
De herinnering trok een spoor,
zonlicht kleurde brons de huid.
Een bronzen, zittend standbeeld
werd ik. Onderhanden pagina's
zag ik niet.
Verwacht deze winter
een nagloeiende zomer.
Weet dat alle sneeuw
me nauwelijks zal koelen,
nu dagen weer korten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten