Goal / geen goal

Goal / geen goal

Zoek en vind
de beweging,
wind in de vleugels.
Hier vind en bevind ik mij,
in een slordige wachtrij.

Op de muur in stoepkrijt
een poging tot rechtspraak,
een rechthoek.
Daarbinnen geschreven 'GOAL',
daarbuiten 'GEEN GOAL'.

Herken
die bestemming,
dat plan,
hoe onvast ook.

De werkzoekenden
wachten bij het uitzendbureau
in T-shirt of krijtstreep
en mijden elkaars blik.
Elk van hen leest
de tekens aan de wand
en telt af.

Van binnen

Van binnen

Als het koud is buiten
mag de huiskat binnen
op bed slapen.
Bijna verlegen, beleefd,
zoekt hij zijn plek,
en snorrend houdt hij
mijn rug en hart warm.

Als de kogel komt,
komt hij van rechts
noch links,
maar van binnen.

Als ik 's ochtends
beneden kom, in de keuken,
wacht hij
naast zijn voederbak,
beschaafd, aanhankelijk,
volgzaam.
Hij hoorde het wekalarm
en geeft kopjes
aan alles wat beweegt
en hem omgeeft.

Als het einde komt
zal blijken dat het er
altijd al was,
diep van binnen.

Hij spitst de oren
en kijkt me aan.
Alles komt van binnen.

Gezocht einde

Gezocht einde

Verlossende verlichting
en ongeloof bij thuiskomst.
Teveel van het goede,
van alles eigenlijk.

Ik verwar mezelf
als sinds mijn geboorte
met mezelf,
een tijdrovende illusie.

En dan
past het uitgeknepen theebuiltje
in de lege eierschaal,
de halve sinaasappelschil
de afvalemmer
de keukenkast
dit huis,

dat ik tijdelijk
het mijne mag noemen.

En dan
past dit plan
in de stroming
van de rivier
waarin ik me staande hou
zolang het duurt.

Onder de vermisten

Onder de vermisten

Waar een wil is
is maar één weg,
waar er geen is ontelbare,
en wat niet leeft,
blijft, hier waar ik niet
anders ben, anders dan vermist.

De degeneraat.
Mijn ouders stierven
en kwamen daar niet van terug.
Ik pulk resten valwild
van de motorkap
in een samenloop
van onhandigheden.

Later op de avond
traditionele vrouwendressuur,
met onderbetaalde
tegenkandidaten
op een wereldvreemd scherm.

Datums vervallen.
Vat me samen, mijn lief,
in jouw lijf en leden,
tot mijn heden toekomst krijgt.
Wat niet wil,
wat niet deert.
Ik ga open.

God ziet mij

God ziet mij

Ik heb u overleefd,
ridicule jager,
uitgegroeide dwerg
in uw bruine corduroy broek
met keiler en jachttaferelen
aan wanden vol geweien en trofeeën,
achter uw onbegrepen boeken
en bebloede slagtanden,
ongerepte handen en holle hersens.

Spreuken overheersen,
verstoppen het denken.
'Die een ambacht heeft geleerd

verdient de kost waar hij verkeert'
Ja, dat zal best,
maar uw toegeknepen oogleden
verbergen de onmacht niet
over uw rijkdom en vrijheid.
Uw grijsharige balzak
en vuist met purperen eikel
bestoken onhoudbaar en stuurloos
mijn dozijnjarig kruis.
Uw verspilde zaad en mijn bloed
sijpelt over mijn onbehaarde benen
in mijn leren sandalen.
'God ziet mij'
en toch houdt niets u tegen.

Geestelijke minuscuul
in een volgroeid lichaam,
deze prooi heeft u overleefd.
U kunt altijd nog
in uw absurd geloof
de ogen sluiten.
Als ik ze sluit,
zie ik u.

Het woord bij de daad

Het woord bij de daad

De opmaat telt af.
Kordaat
voegt het koor daad
bij woord.
Stapje links, stapje rechts,
in vol ornaat,
geen dans. Dat volstaat

terwijl de zaal vol staat
in een regen van tweets,
posts en stroperige herrie,
een derrie van nauwe beats,
op die fiets.

Grootspraak op formaat.
Obligaat wordt herhaald
en herhaald.
Het koor getuigt
en buigt buiten zinnen,
onhoorbaar.

Het leidt tot het niets
dat me
naar de uitgang zuigt
waar de poort
me doorlaat.

Blindelings

Blindelings

Ik was blind
en zag de dagen passeren,
trager dan wolken en groter,
op het netvlies gegrift.
Hier in vaders dodencel
wacht een martelaar
op onthoofding,
verlossing,
bevrijding.

Dat is het geschenk:
door tralies het ooglicht,
het ontwaken,
zonsopgang
en ademhaling
waar welke dag telt,
in en uit. Ook de laatste dag
van bisschop Valentijn
in Claudius' gevangenis.
Hij schrijft:

'Er komt vaker
steeds meer minder,
en wat ik je gun
is nooit wat je krijgt,
maar soms meer en beter.
Open je mond, je hart:
honingboter
deze tijding.

Door deze gave, gift.
zullen al je dagen zijn
een samenzijn.
Negeer haat, venijn,
en dwaal verder,
op de tast vooruit.
Tot later.
Van je Valentijn',
en blijft.

http://www.heiligen.net/heiligen/02/14/02-14-0269-valentinus-rome.php

Ik wil niet sterven

Ik wil niet sterven

Ik wil de porseleinen sfeer
niet breken, maar zie de zon
over hoge gebouwen en diepe tuinen,
ze speelt haar regenboog
en ik wil niet sterven.

De duiven fladderen
van paal tot paal
en paarden galopperen
tot laat in de avond
maar het feest van de stilte
davert nog door
en ik wil niet sterven.

Muziek zingt
door de portalen
van de straten van de stad.
Ademloze carnavalsgangers
dweilen zingend (maar zachtjes,
heel zachtjes, stoor de nacht niet)
door breekbare straatverlichting
en ik wil niet sterven.

Op haar stoel bij het venster
bekijkt ze het landschap
dat aan de trein voorbij draait.
Kinderen hollen door het gangpad
en mensen kijken niet naar elkaar
en ik wil niet sterven.

De herinnering aan die tijd,
aan dat café in dat dorp,
aan de man met die accordeon,
zonlicht over kasseien verbrijzeld,
mensen vol om ons heen
en ik wil niet sterven.

Alles in me stierf jaren geleden
maar ik mis het pas nu,
nu de lente in de stad slaapt
en ik wil niet sterven.

Wat te zeggen,
wat te doen,
boven op het stadhuis ginds
loopt een schoonmaakster
tussen de beelden
door de zon.
Wat te vragen,
hoelang te wachten,
dagen en nachten
en ik wil niet sterven!

Heavy, Like a Child

Heavy, Like a Child

Oh you're heavy, like a child
like a pony no one tames
with your sunshine eyes so wild
I've heard all your silent names

Close your eyes, you're on your own
you can do it if you try
don't forget your good-luck stone
spread your wings and fly

There are strangers in your voice
and they're waiting for a word
there's no children for your toys
and your silence no one's heard

Close your eyes, you're on your own
you could do it if you'd try
you're afraid to be alone
did you ever wonder why?

And the cities made you cruel
I got wounded by your smile
my children may call me a fool
I'll stay with you for a while

But the cities made you cruel
yes, the cities made you cruel
they made you cruel
they made, they made you cruel
cruel!

(Music: Ruud Wortman & Jack van Liesdonck, lyrics: Hans Marynissen)
(Uit: 'Dawn Dancer - Flyte', vinyl, Don Quixote Records, Roosendaal 1979 -
vinyl, Don Quixote Records / Edison, Japan - cd, Musea, Rotonfey, France 1994 -
cd, Si-Wan Records, South Korea 1994 - vinyl, Belle Antique, Japan 2012)

Geen rust

Geen rust

Na de derde
onvoltooide zelfdoding
hield louter apathie
en chemie hem in leven.
De zon kwam op en ging onder.
Verzorgers maakten zijn bed op
tot het verdween.

Want dokter,
niet alles wat je ziet bestaat,
zie maar:
de toekomst trok weg
uit zijn ogen.
Mannen in witte jassen
droegen zijn restanten
van kamer naar kamer.

Want bezuiniger,
niet alles in je ontwerp
en wetgeving bestaat.
Sommigen gaan niet weg.

Net na de bocht
slaagde zijn omarming
met ruim 130 km/u
van de Bugatti Veyron EB16.4
van de zorgbaas.
De wereld draaide door,
zonnen gingen onder,
bonussen werden betaald.

Op al zijn muren schreef hij
"Red me van alles
wat hier niet is."

Om te bewaren

Om te bewaren

Ik sluit m’n ogen
tot een blindwitte ochtend
met jou in de voorgrond lachend.
Ik sluit m’n ogen stijf
om jou te bewaren.

Alsof ik een bries was,
een warme vergissing
in een poging tot zomer
in het voorjaar,
alsof ik een bries was
om je heen
ademde je me in onopgemerkt.

Ik sluit m’n ogen,
m’n beide witte-ochtendogen dicht
om jou te bewaren.

Praat met me

Praat met me

Een woord
is een stap in de goede richting.
Een simpele hand
voor je verdrinkt,
een woord.
Praat met me

Een glimlach
helpt me meer dan je beseft.
Je ogen,
je schouders,
de branding van je haren,

maar praat met me.

(Uit: Naar morgen 14, Opwenteling, Eindhoven, 1974)