Onder de vermisten
Waar een wil is
is maar één weg,
waar er geen is ontelbare,
en wat niet leeft,
blijft, hier waar ik niet
anders ben, anders dan vermist.
De degeneraat.
Mijn ouders stierven
en kwamen daar niet van terug.
Ik pulk resten valwild
van de motorkap
in een samenloop
van onhandigheden.
Later op de avond
traditionele vrouwendressuur,
met onderbetaalde
tegenkandidaten
op een wereldvreemd scherm.
Datums vervallen.
Vat me samen, mijn lief,
in jouw lijf en leden,
tot mijn heden toekomst krijgt.
Wat niet wil,
wat niet deert.
Ik ga open.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten