Sandalen
Bladzijde voor bladzijdeopent de ochtend.
Ik stel het lezen uit.
Een leeuwerik vlucht mij voor
de wolken in.
Ik volg.
Mocht ik ooit weer verdwalen
in dat interne labyrint
hoop ik te kunnen terugkeren
naar deze ochtend,
deze zang,
die ook zonder mij
doorgaat en zal doorgaan.
Gras omsingelt, overgroeit,
klimop verhult
leugens en misvattingen.
Mocht ik die duivels ontmoeten
zou ik ze herkennen?
Ja, aan hun sandalen:
gekortwiekte pelgrims
op eeuwige terugreis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten