Net als die boom
Ik waag een korte aanloop
en spring door een golfslagspiegel
in mijn armen
en het zwemvest.
Een soort inbraakalarm gaat af
in mijn oren
en herhaalt zichzelf
gedreven door geld en dat duurde.
Dat duurde.
Ik duik onder
en kan niet kiezen
tussen zinken of zwemmen.
Ik eis hulp en toekomst
van de boom aan de oever,
nu en niet later.
Een boom heeft nooit vakantie, toch?
Weekenddienst, winkelsluiting,
overbevolking?
Hoe veelarmig vertakt grijpen
de wortels de oeverwand
als een drenkeling
de intacte reling
van de gehuurde reddingsboot.
Wat de rots denkt,
hoe de boot schommelt,
dat blijft.
Er zijn eindeloos veel soorten stilte
en ik hoef niet te kiezen.
Vrijheid werd mij voorgespiegeld,
een maakbaar leven voorspeld.
Een open water.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten