Dat dicht
Ik weet dat ik nooit terug kan keren.
Ik zie mezelf op oude foto’s,
grafschenner,
en ben onvoorstelbaar.
Er is altijd glas,
een stolp om een
beveiligde heilige
in lege kleding.
Wat ging er toen in me om?
De hele wereld, zoals nu.
Duidelijk tussen vreemdelingen,
vluchtplanner.
Nog vreemder ben ik zelf,
ondanks de naam.
Geen enkele beweging
is zonder gevaar.
Desnoods,
spreid een deken van taal
over de gaten in je verdediging.
Dat dicht.
De ontleding voltooid,
het woord valt samen,
een vangbal,
vertaling.
Val daardoor op,
wegrenner.
Maar als iedereen zwijgt
en me aankijkt.
Weet je dat zeker.
Ze doen niet anders.
Garantie tot onder
aan deze pagina.
Maak een foto,
dit is geen raam
dat sluit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten