De wetsteen
Bij de buurtsuper
begint men mij te mijden.
Er circuleren geruchten
tot aan de voordeur.
Ik verspreid de geur
van de verlatene.
Bij de afhaalchinees: alleen.
De afvalcontainer: alleen.
De teckel van de buren
slaat aan als ik thuiskom.
Schooljeugd passeert
mijn woning en zwijgt.
De wijkagent wil langskomen
voor een gesprek,
als hij mijn huis en tuin
verwaarloosd ziet.
De kapstok in de hal: alleen.
Tafel en bed: alleen.
Het 8 uur journaal: alleen.
Dat woord: alleen.
Het wisselen van de seizoenen
raakt mij niet meer,
Het is winter in mijn hart
en er is geen later
sinds zij mij verliet.
Alleen.
Om huis en tuin stalkt dat woord,
het trok zijn zeis
en ik hoor de wetsteen.
11 augustus 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten