Vuurspuwer
Slapeloosheid
en gemors van woorden.
Een toevallig geplande ontmoeting
triggert overdoses herinneringen
aan wat zij deden.
Vuurspuwer, rotsduwer.
Hij spreekt met hindernissen,
blaren op de tong,
over een verlicht vonnis,
levende kennisgevingen
lekken in cameralicht
uit het onverwerkt verleden.
Het smeulen ontbrandt
en wordt aangewakkerd.
De glazen ogen willen wat,
willen alles van hem,
onblusbaar uitslaand vuur,
zijn gebaren verbergen niets.
Rusteloze deskundigheid
niet meer dan een truc, een act,
en het publiek is getuige,
volgt hem als vlammen.
Een dag als deze
werpt hem monddood terug
en het vergt kostbare tijd
terug te krabbelen
aan de bar, bergopwaarts,
nooit meer beneden.
Elk moment kan hij opstijgen,
zijn woorden meenemen
en de verslaggeving staken.
Volg hem, hij valt aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten