Opstandig
Een bitter jubileum,
de tiende jaardag
van zijn overlijden.
Zij verstrooide de as
deels op het geliefde stuwmeer
naast de verre camping
waar hun caravan jaarlijks stond,
deels op de eendenvijver
in hun woonwijk.
Zij staat op de loopbrug
tussen hondenuitlaatterrein
en buurtsuper
en vraagt, wenst, smeekt, bidt
met heel haar gestripte hart
om zijn opstanding,
dat het verkoolde zaad
weer zal kiemen.
In tranen wendt zij zich af,
keert terug naar het huis
dat steeds minder past,
en achter haar rug
op stuwmeer en vijver,
komt haar geliefde weer tot leven,
als elk jaar
slechts een rimpeling,
siddering op de waterspiegel,
nog net geen golfslag,
om opnieuw
de verdrinkingsdood te sterven,
in ontelbare stofdeeltjes
op de donkere, kille bodem
daar beneden.
Allerzielen 2015.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten