Jack is back
Hij leek op Jack Kerouac,
voorgoed ver van huis.
Preciezer: hij had geen huis,
hij bewoonde een tehuis,
met wisselende gezichten
die hem verzorgden
en waarvan hij de namen
niet hoefde te onthouden.
Ooit noemde zijn moeder
hem wel eens Jack,
maar die kwam nooit terug
uit Canada,
zoals 3 van de 5
cliënten ervoeren.
Hij las mee met de bladmuziek
en stopte met dirigeren
halverwege mijn improvisatie.
Hij toonde een bouwval
aan hoektanden
tussen grijze stoppels
op een plooiend gelaat.
Ik zei: “Wel, Jack,
wat was er eerder,
of liever, wie?
Toch het idee of de waarneming,
het zintuig of de gebeurtenis?
De kip of het ei?
Nou?”
“De haan”, zei hij, “de haan.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten