Ongezondig
In deze hoorzitting,
luister.
Haar neuriënde zang
in klaterend water
als achtergrondmuziek
stoorden niet.
Mijn schrijfhand
volgde sporen over tafel
tot op het papier
en voorbij alle muren en dorpen,
ongeduldig.
Nee,
luister,
ik zag de bergen
op de maan,
alles in perspectief
meneer de rechter.
Ik kan nooit terug
naar waar ik vandaan kwam.
Blote voeten in mijn schoenen,
de zonde bleek dagelijks
en zo gewoon,
een emotie van wantrouwen
voortijdig verworpen.
Luister,
zij bewaarde haar hart
zorgvuldig
en ik bleek een dief,
onschuldig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten