Geen leugens
Het is niet waar dat ze liegt.
Haar waarheden ontwortelden, ontvluchtten,
te jonge moeder.
Haar handen omvatten het niets
dagelijks.
Ze neemt mijn toejuichingen
zwijgend in ontvangst
en ontkent niets,
rusteloos rustend
in haar bankstel,
waarin ook ik
niet rust.
Niemand ontkende ooit iets,
en dat hielp niet,
schuwe nachtschaduw
achter haar.
Waarheden
omsluiten en verhullen
onbegrip,
ook ik kan niet anders.
Ze proeft mijn woorden op gif.
Hun waarde vluchtig,
verjaagde mussen,
ontheemde kinderen.
Ik ben een vreemdeling
waarnaar zij luistert
met gesloten ogen
tot ik verdwijn.
Zij stapelt mijn waarheden
op de hare.
Het is niet waar dat ze liegt.
15 januari 1981
Geen opmerkingen:
Een reactie posten