Haar god
In haar geliefde tempel,
haar ontruimd lichaam,
de marmeren vloer vlekkeloos,
poorten als ogen gesloten
en muren menshoog,
met beperkt ledental,
is het verboden te zweten,
rennen en remmen.
Geen gesnotter en gesnik.
Laat trauma's, depressies
en frustraties
bij de schoenen in de hal.
Haar stoort niets,
niemand eigenlijk.
Relaties beklemmen.
Ze staat rechtop, alleen
achter haar altaar
en doseert haar val,
terwijl zij kritisch bekijkt
of haar god nog op haar lijkt,
en herhaalt en herhaalt
haar luidkeelse gebeden
om de storm te overstemmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten