De cyclopen
Cyclopen volgen me
vanuit de huiskamers
van hun slachtoffers.
Ik ren van dag tot dag
om de leegte te ontlopen.
Niemand ontvlucht sterren
en ik lees de toekomst.
De aarde draait, ik sta stil.
Geboorte blijft ongewild
en onherroepelijk.
Dat neemt niet weg
dat ik hun ogen voel
in de rug,
hun afstandbediening
in de vingers,
en zelfs woorden
schenken geen rust.
De cyclopen wisselen
kleuren als kameleons,
knipperen niet eens
en liegen verder.
Niemand ontduikt
de volgende maan.
Ik ben kwetsbaar
en zeker gebrekkig
maar ik ben leeg, leer snel
en vergeet nooit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten