Nachtreis
De storm joeg golven
voor zich uit,
vleide zich neer
tegen de avond
in een afgematte zee
en vlakte af.
De fles bleek leeg,
ook na
herhaaldelijk schudden.
Het glas behield
doorzichtigheid
en de geur van dagwijn.
Ik borg mijn zweep op,
landde in een onbekend bed
en liet het hotel
verder het werk doen
tot wellicht de volgende ochtend.
Honden hielden elkaar op afstand.
Muren bleven gesloten,
tuinen sliepen.
Het was zo stil
dat ik het niets kon horen.
De reis begon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten