Nachtslot
Een werkdag schenkt hemvalkuilen,
er gaat geen dag voorbij
of hij weet het,
de ochtenden die knellen.
Hij ontwijkt de vallei
en vindt de afgrond,
het uitzicht religie,
de spiegel afgod.
De wegen ontstaan
onder zijn wielen,
steden groeien en groeien,
en als hij de armen spreidt
omvat het noodlot hem,
doordrenkend, zelflerend.
Een dans tussen
instinct en ratio,
repeterend startschot.
Dan liever naar binnen
waar hij herkent
wat hem bedreigt
en hij het vergrendelt.
Hij wenst haar
en zijn wachtende gezin
weer een rustige nacht
en verdwijnt achter
zijn nachtslot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten