De dagwaarde van de lente
De nachten nog in winter
de ochtenden in vliesijs,
alleen middagwarmte
laat de toekomst vermoeden.
De zon kiest een fragment
en herhaalt dat eindeloos
tot haar ondergang.
Haar aanhang groeit,
takken en knoppen zwellen.
Er rust geen schuld
en geen rente op de lente.
Haar valuta onvergelijkbaar,
waarde onmeetbaar.
Zij komt.
Ook zonder getuigen
nadert zij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten