Na de receptie
De wachtrij schuift op.
Het is mijn beurt.
En ik kan gaan.
Het altaar ontruimd,
het huis ontvolkt,
en elke vondst
deed dromen vermoeden.
Huiswaarts.
Geen glimlach
verwarmt dieper
dan een herinnerde.
Een binnenhemel opent,
hartkamers ontvangen.
Ik doof de lamp
en mijn schaduw omvat mij.
Wij vallen samen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten