Te zijn

Te zijn

Langzaam, lome, luie alliteratie,
alles wat een oog op straat ziet:
niets dan haar met zonzonzonzon
daarin spelend,
zonder vervelend
te zijn.

Als ik kon gitaren zou ik de snaren
beroeren, als ik zin had,
als ik maar een begin had.
Een einde is reeds aanwezig
om steeds weer bezig
te zijn.

Herinneringen zingen zacht, er lacht
een stem geloof ik, hoor ik daar.
Nee, dan verstoor ik haar
niet sss...
De zonzonzon.
Niets zeggen, alleen maar
te zijn.

zomer 1969