Terwijl woorden verlengen
Een open deur
buiten mijn zicht
wekt me.
Hier is het nieuws oud
voor het mij bereikt.
Dat kan het verschil maken,
kan een schil maken
om de wereld,
en vermengen.
Jaloezie op de kogel
van inspiratie
die anderen treft
strekt me.
Het hart schrikt op,
bloed ontspringt,
vult spaties, ontvlamt,
zal verzengen.
Ik struikel over greppels
in alinea's,
bijt in elke steen
op echtheid.
Angst laat taal verengen.
In lofzang
strelen handen tralies,
vingers papier.
Regels herzien en herlezen
en daardoor voorgoed anders.
Elke vertaling
nekt me.
Ik wacht op de komma
en stop bij de punt
terwijl woorden verlengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten