De maan
Ik luister naar haar zangals duinen naar de branding,
de wind ordent het graan
als haar stem mijn woorden.
‘Kijk,’ zegt ze,
‘daar is de zon.’
De zon gehoorzaamt.
Een wiel van sterren
richt mijn aandacht,
en de nacht is nooit duister
als ik luister.
Trager dan wolken en groter
verander ik,
van jong naar ouder naar oud
in haar leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten