Rond half elf
Haar zwijgen,
ongeveer even lang als
een brandende kaars
en ik wacht.
Stilte
als leeg papier.
Ik wou dat ze iets zei,
dat er iets gebeurde.
Buiten
snijdt een rivier door de nacht.
Ik wou dat ik stil was.
Woonboten schommelen als vanouds
en in de ruiten van het bankgebouw
is wolkenlucht onmiskenbaar.
Ik blijf ondoordacht.
Ik probeer
een haastig soort wachten.
14 januari 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten