Venwandeling bij Oisterwijk
Een oude kraai
ben ik,
elk ven
dat ik verken
ken ik.
Zondagochtend,
onberoerde spiegels.
Een pad op een waterlelie
wacht op libellen.
Mistvitrage
vangt warm zonlicht
in dennenbossen
en loofboomkathedralen.
Ik struin
over stuifduinen
en wildsporen
rondom het Goorven
en volg mezelf.
Ik snuif en ruik
de zompige bodem,
mest en planten.
Een natuurfeest,
bekroond met reiger
en aalscholver.
In regelmaat
plaats ik zinnen
in de ruimte
als piketpalen.
Markeringen
van een zoektocht
zonder doel,
en als alles op schrift staat,
als voetspoor,
haal ik de woorden weg.
Alles bestaat
ook zonder mij.
Op het verwarmd terras
van de Venkraai
kom ik bij zinnen,
in zinnen
op papier.
19 januari 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten