De uitzonderling
In daglichtben ik schuldig aan onschuld:
ik beken nooit.
In deze maannacht
aan dit rimpelloze meer,
adem ik in,
adem ik uit,
verkeer ik
op onmeetbare afstand
van de anderen,
maar ben niet afgedwaald.
Ik kan niet veranderen,
ik hoef niet te bidden
om hun aandacht,
en ben minder eenzaam
dan in hun midden.
Alles wacht af:
kan ik de spiegel
van mijn ziel
poetsen
en geen vingerafdrukken
nalaten?
De nachtvlinder droomt mij,
misschien werd ik
deze ochtend
niet wakker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten