Onderhoud
Het zijn nachtloze dagen
waar wij horizonten verhullen,
en ontkennen dat wij rennen
om niet te sterven,
waaromheen wij hekkens denken
om dat buiten te houden
wat wij miskennen te erven
en wat binnen ons huist.
Wij ontvluchten de verwondering.
Rituelen overtuigen ons
zoals de zee het strand,
de wind het water.
Wij stapelen gebaren,
tasten machteloos
en vrezen het bederven.
Wij dromen van later
en betreuren elke geboorte
die veroudering aantoont.
Wij noemen elkaar vondeling.
Het zijn zinkende verledens
die wij negeren zouden
mocht dat kunnen.
Wij verwachten dalende bergen
en alom neiging naar vlakte,
naar geen verschil onderling.
Een gedachteloos leven,
ploegen en kerven,
waarin wij het gegeven
landschap onderhouden,
meer niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten